Wiosną tak piękny jest świat
nad naszą Bystrą rzeką,
że każdy inny mniej wart
i do nas mu daleko.
Nocą łąki się tulą
a rankiem budzą wesoło
i odsłaniają koszulę
skarbami sypiąc wkoło.
Na wiosnę piękna Flora
wśród kwiatów cała płonie,
do harców ciągle skora
słoneczkiem złoci dłonie.
Zefir beztrosko płynie
wśród jaskrów i bławatów
po łące która słynie
z barw żółci i szkarłatu.
Na ucho Flora wiośnie
swe cenne rady daje,
aby ta gdy dorośnie
niech się zakocha w maju.
Gdy czerwiec przyjdzie potem
to ją zamieni w lato,
szczodrze obsypie złotem
i je pokocha za to .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz