Drzwi zamknięte między nami
izolują czas człowieka,
rozpacz bucha jak dynamit,
wzrok mój tonie pod powieką!
Lat sześćdziesiąt miałeś tylko,
z tych dwadzieścia dałeś mi
które były dla mnie chwilką
wspólnych z Tobą ojcze dni.
Na kolana wciąż mnie brałeś
chociaż byłem prawie duży,
tysiąc pieszczot mi dawałeś
gdy się bałem podczas burzy.
Wciąż wpajałeś mi zasady
które ludzi są ozdobą
i dawałeś ważną radę:
"zawsze synu zostań sobą!"
"Przez swe życie idż odważnie
lecz pokorę miej pod ręką
ważne sprawy bierz poważnie
wtedy miniesz się z udręką."
Twój charakter mi pokazał
szczyty które zdobyć warto,
abym nigdy się nie zrażał
gdy los pustą zagra kartą.
Jeszcz miałeś mnie nauczyć
wielu innych mądrych rzeczy
których szkoła nie nauczy
no bo nie ma takiej wiedzy.
Zycie mnie nauczy więcej! .......
/myśli krążą satelitą /.
Jakie będą losu ręce? ....
Jakie będę płacił myto? .....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz